CHP AB Temsilcisi Kader Sevinç: Eskimiş taktiklerle martın sonu kışa
dönebilir
Gündem AB ve ABD
yaptırımları olunca, bize de AB’nin Devlet 2030 raporuna da katkıda bulunan CHP
AB Temsilcisi Kader Sevinç'e sordu.
14 Aralık 2020 Pazartesi, 06:00
- AB zirvesinden, Türkiye ile
ilişkilerin işbirliğine ve karşılıklı yarara dayalı şekilde sürdürülmesi, Doğu
Akdeniz’deki sondaj faaliyetleriyle bağlantılı kişi ve kuruluşlara yönelik
yaptırım listesinin genişletilmesi kararı çıktı. Yaptırımların kapsamının
genişletilmesi ise martta gündeme gelecek. Bunun diplomasi dilinde özel bir
anlamı var mıdır?
Artık önceden olduğu gibi Türkiye’ye yaptırım
uygulansın mı uygulanmasın mı sorusu sorulmuyor, Türkiye’ye yaptırım uygulansın
ama yumuşak mı, sert yaptırımlar mı uygulansın sorusu soruluyor. Hemen
söyleyeyim, dünya hızla değişiyor. Avrupa, yeşil ekonomi, yapay zekâ, ekonomik
sistemin tamamen değişimi, otomasyon ve yeni teknolojiler sonucu yok olan ve
tanımı değişen işleri, buna göre toplumlara kazandırılacak yeni yetenek
setlerini, 21. yüzyılda yeni bir eğitimi, demokrasi 4.0’ı konuşuyorken bizim
yaptırımları konuşuyor olmamız zaten büyük bir ulusal çıkar kaybı. Avrupa
Birliği’nin yaptırımları genişletme kararı, Türkiye’ye aşamalı yaptırım
uygulama sürecini başlatması anlamına geliyor. Ayrıca unutmayalım AB, 2019
Kasım ayında, Türkiye’nin Doğu Akdeniz’deki doğalgaz arama faaliyetleri
nedeniyle yaptırımlar için yasal çerçeveyi kabul etmişti. Ve tansiyonun sürmesi
sonucunda 2020 Şubat ayında Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı’nın (TPAO) iki
yöneticisi yaptırım listesine alınmıştı. Üstüne bundan bağımsız bir konu olsa
da Libya’ya silah ambargosunu delmek gerekçesiyle, Avrupa Birliği tarafından
bir Türk şirketine de yaptırım kararı alındı. Şimdi AB, aşamalı bir yaptırımlar
sürecinin ilk adımını attı ve ilgili kurumlara yaptırımlar ile ilgili çalışmalar
için talimatları verdi. Üstelik kararın içinde, aynı zamanda ekonomik ve ticari
ilişkilerin ayrıntılı incelenmesi için de bir talimat bulunması, bunun bir ön
hazırlık olduğunu gösteriyor.
- Kesin yaptırım kararı çıkacak
deniyordu ama Cumhurbaşkanı Sözcüsü İbrahim Kalın’ın temasları mı etkili oldu?
Türkiye’den reform beklentisi var mı?
Ben en başından beri yumuşak yaptırımlar ve takvimde
biraz öteleyici bir karar çıkacağı öngörüsünde bulunuyordum ve tam olarak öyle
oldu. Aslında 10/11 Aralık zirvesinden kesin ve sert yaptırımlar çıkacağını
bekleyenler AB başkentlerinin ve Brüksel’in siyasi nabzını iyi tutamıyor
demektir. Tam tersine, İbrahim Kalın’ın ziyareti son derece etkisiz ve düşük
düzeyli oldu. Tam o sıralarda Sayın Erdoğan’ın yaptığı “Geleceğimizi Avrupa’da
görüyoruz” açıklamaları, gerek Brüksel’de gerekse AB başkentlerinde
samimiyetsizlik olarak yorumlandı. Düşünün; siz bu ülkelere ve liderlerine
burada tekrar etmekten dahi imtina edeceğim, ağza alınmayacak sözler,
hakaretler edin, sonra tam AB zirvesi öncesi söylediğiniz, kendinizi
yalanlayan, Avrupa’ya sempati sözlerinizde bir samimiyet görmelerini bekleyin.
Bu gerçeklikle bağı kopmuş bir zihniyetin ürünüdür. AB Liderler Zirvesi kararının
bu şekilde biçimlenmesinin ardında çeşitli faktörler var, ülkeler iki gruba
ayrıldı.
- Nedir o faktörler? AB içinde nasıl bir
gruplaşma oldu?
İki grup oluştu, bunlardan biri sert yaptırımları
ateşli biçimde savunan Yunanistan, GKRY ve Avusturya’nın başını çektiği grup,
diğeri ise yumuşak yaptırımlar ile ilerlemek yanlısı, AB’nin stratejik aklı
sayılacak ülkeler Almanya, İspanya, İtalya. İlk grubun içinde başlangıçta
Fransa da vardı, tam o sıralar Fransa’nın Yunanistan’a bir savunma sanayisi
alanında satışının da etkisini unutmamak gerekir, ama asıl neden Fransa
Cumhurbaşkanı Macron’un kendisine uluslararası arenada liderlik rolü
arayışları, Fransa iç siyasetinde üzerinde hissettiği aşırı sağın önlenemez
yükselişinin baskısıyla yöneldiği siyasi maceralar da vardı. Fakat AB
yaptırımları konusundaki ihtiraslı tavrından hızla uzaklaştı. Tamamen vazgeçti
diyemem ama daha ılımlı bir çizgiye yerleşti ve Almanya ile karşı karşıya
gelmek istemedi. İlk grup, Gümrük Birliği’nin askıya alınmasından üyelik
müzakerelerinin kesilmesine, silah ambargosuna uzanan taleplerde bulunurken,
diğer grup, yumuşak ve aşamalı yaptırımları tercih ediyordu. İkinci grubun
istediği oldu, çünkü AB karar alma sisteminin her birinin yapısı, karar alma
biçimlerinin onları yönlendirdiği bir çizgi vardır. Bu nedenle Avrupa
Parlamentosu olumlu yönde ya da olumsuz yönde hep daha keskin pozisyonlar
belirlerken, AB liderlerinin ortak kararları bundan farklıdır.
- Yıllardır Brüksel’desiniz, güçlü haber
kaynaklarınız var, perde arkasını anlatır mısınız?
Aslında olayların buraya nasıl geldiğini anlamak için
biraz geçmişe gitmek gerek. 15 yılı Brüksel’de olmak üzere uzun zamandır Avrupa
Birliği alanında çalışmalarımı sürdürüyorum. Yunanistan Başbakanı Simitis’in,
Recep Tayyip Erdoğan’ı henüz resmi bir sıfatı dahi yokken Atina’ya davet
etmesiyle, onların ifadesiyle 2002’de “stratejik ortaklık” başlıyor. Yunanistan
temsilcileri yakın zamana kadar da AKP’ye toz kondurmuyordu. Hatta bu 15 yılda,
açıkça AKP iktidarı bizim çıkarlarımız için daha iyi diyenlere de, ada ve
adacıklara yerleşimler nedeniyle CHP’den gelen eleştirilere “İktidar partisi
sesini çıkarmıyor, siz neden eleştiriyorsunuz?” diyen Yunanistan temsilcilerine
de rastladım. Geçen yaz büyük bir skandal yaşandı. Berlin’de, Almanya’nın
arabuluculuğunda Yunanistan ve Türkiye’nin gizli müzakereler yürüttüğü ortaya
çıktı. Elbette ülkeler diplomasi içinde bu tür görüşmeler yapabilir ancak
Meclis’te bir kapalı oturum ile bunu paylaşmaları gerekir. Sayın Erdoğan, bir
adamını beraberinde birkaç kişiyle Berlin’de bu müzakerelere defalarca
gönderiyor ve hatta 10 maddelik bir mutabakattan da bahsediliyor. Fakat sonra
Dışişleri Bakanı’nın bu gizli görüşmeleri bir şekilde ifşa etmesiyle ortalık
karıştı. Mesele Alman ve Yunan medyasında yoğun olarak yazıldı ama Türkiye’de
medyaya karartma uygulandığı için pek yansımadı. Bu gizli müzakerelerin
Meclis’ten gizlenme sebebini iktidara, kamuoyuna açık şekilde sordum. CHP
Meclis’te yazılı önerge olarak da sundu. İktidar ise sessizliğini koruyor. Bir
iktidarın böylesi önemli bir ulusal meselede kendi meclisinden gizli,
Yunanistan ile müzakere etmesinin sebebi nedir? Bu sorunun yanıtını almak
zorundayız.
- Peki, AB liderleri tarafında neler
yaşandı? Olaylar nasıl buraya geldi?
Yunanistan ve Türkiye uzlaştırılmaya çalışıldı, ancak
anlattığım gibi başarısızlıkla sonuçlandı. Bu ifşa sonucunda masa dağıldı ve
Yunanistan gidip Mısır ile anlaşma imzaladı. Olaylar da hızla tırmandı. Ekim
ayında yapılan zirvenin öncesinde Oruç Reis gemimizin Navtex süresi
uzatılmayarak Antalya açıklarına demirlemişti. İktidar bunu içeride “AB
zirvesiyle ilgisi yok” diye açıklasa da Brüksel’de ve AB başkentlerinde
“diplomasi ve diyaloğa şans vermek” şeklinde sunmuştu. Bu sebeple Fransa,
Yunanistan, GKRY ve Avusturya’nın bulunduğu “sert yaptırımları savunan blok”
çok bastırmasına rağmen Almanya’nın başını çektiği blok baskın çıkmıştı. Bu
blokta da İspanya, İtalya gibi ülkeler var. Bir diyalog ve çözüm olur umuduyla
karar 10/11 Aralık Zirvesi’ne ertelenmişti.
- Kararda, Türkiye’nin tek taraflı
eylemler ve provokasyonlarda bulunmasından ve AB’ye yönelik söyleminden üzüntü
duyulduğu belirtiliyor, “Doğu Akdeniz’de tek taraflı ve provokatif eylemlerin
devam ettiği” ileri sürülüyor. N’olur, Türkiye tutumunu değiştirir mi?
Bu iktidarın uhdesinde bir mesele. Tıpkı Yunanistan
ile gizli görüşmeler yaparken olduğu gibi Meclis’e danışmak, bilgi vermek gibi
önemli usuller çiğneniyor. Yurtdışında başka, içeride başka tonda konuşuluyor.
Doğu Akdeniz meselesinde esasen ülkemiz haklıdır ancak uluslararası meselelerde
haklılık tek başına yetmez, ülkenizin iktidarının bu haklılığı savunabilecek
saygınlığı ve inanılırlığı olması gerekir. Akp iktidarı dünyada bu saygınlığa
sahip değil, savruluyor, kendisiyle beraber ülkemizi de savuruyor. Uluslararası
alanda hem itibar hem üslup sorunu olan bir iktidarın yönetiminde ülkemizin
haklı olduğu davalarda bu tür durumlara düşmesi kaçınılmaz ve bir o kadar da
üzücü.
- Ya Türkiye tavrını değiştirmezse?..
AB Konseyi Başkanı Michel, birkaç ay önce “artık havuç
ve sopa” yaklaşımına geçeceğiz açıklaması yapmıştı. Bu ifadeyi kullanmalarını
son derece nahoş bulduğumu hemen ifade edeyim. “Havuç ve sopa yaklaşımı”
uluslararası müzakereler literatürünün bir parçasıdır. Olumlu ve olumsuz
araçları bir arada kullanarak muhatabınızı istediğiniz noktaya getirme amacını
taşır. Uluslararası müzakerecilik yüksek lisanstan bu yana çalışma alanlarımdan
biri. Dünyaca ünlü isimlerden eğitimler ve çalışmalarla stratejik uluslararası
müzakerecilik alanına dahil oldum. Uluslararası müzakerelerde bu şekilde “şimdi
biz şu taktiği uygulayacağız” diye önden duyurulmaz, bu müzakerenin doğasına
aykırı. Bu acemilik işin bir boyutu, diplomatik nezaket bakımından da hoş bir
ifade değil. İşte orada bahsedilen pozitif gündem, üst düzey diyalog gibi
teklifler AB tarafının havuç olarak gördüğü olumlu bölümler. 2011’de AB
Genişleme Komiseri olan Stefan Fule tarafından ortaya atılan “pozitif gündem”,
zamanla içi çok boşalmış, muğlaklaşmış bir kavram. Türkiye resmi olarak hâlâ
AB’ye katılım sürecindeki bir ülkedir. Bunun AB’yi de, Türkiye’yi de bağlayıcı
bir anlamı var, getirdiği sorumluluklar var. AB müzakerelerinde yegâne pozitif
gündem başta yargı, temel hak ve özgürlükler gibi konuları kapsayan 23-24 No’lu
fasıllar başta olmak üzere müzakere başlıklarının açılması ve AB entegrasyonunu
bloke etmekten vazgeçmektir. Gerisi iktidara sunulan PR imkânı dışında bir şey
değil. AB’nin de bu konuda özeleştirisini yapması gerekir.
YENİ DÖNEMDE EŞGÜDÜMLÜ
BİR TRANSATLANTİK BLOK GÖRECEĞİZ
- Gelelim ABD cephesine… AB liderleri
Türkiye’ye karşı izlenecek yol konusunu 20 Ocak’ta göreve başlayacak Biden
yönetimiyle istişare etmek istiyor. AB ve ABD arasında Türkiye nasıl bir
fotoğrafın içinde?
Donald Trump’ın 2016’da ABD Başkanı seçilmesiyle
sadece ABD içinde ya da ABD-Çin ilişkilerinde depremler yaşanmadı. Aynı zamanda
ABD ile Avrupa Birliği arasındaki “transatlantik ilişkiler” de yerle bir oldu.
ABD’deki Biden yönetimi döneminde Atlantik’in iki yakasındaki işbirliği
güçlenecektir. Şimdi AB zirvesi kararı, Brüksel - Washington hattında
ilişkilerin güçleneceği ve eşgüdüm içinde hareket edeceklerinin sinyalini
veriyor Türkiye’ye. Türkiye’deki iktidar, hem ABD ile hem AB ile ilişkileri
başarısız, kurumsallıktan uzak partizan bir dış politika ile içinden çıkılmaz
bir hale getirdi. Türkiye bu fotoğrafın tam merkezinde. İktidarın,
vatandaşlarımızın vergileriyle oluşan kamu kaynağını Washington’da lobi
şirketlerine bol keseden dökme alışkanlığından da vazgeçmesi gerek. Bir ülke
için en iyi lobi, en başta güvenilir, öngörülebilir bir müttefik olmaktır.
Muhatabınız nezdinde böyle bir kredibiliteniz yoksa hiçbir lobi şirketi size
yardım edemez ama paranızı alır. O para da Sayın Erdoğan’ın değil, bizim
cebimizden çıkıyor.
- Amerikan Senatosu cuma gecesi, 2/3
çoğunluğu aşarak CAATSA yaptırımlarını savunma bütçesiyle beraber onayladı.
Trump veto edeceğini açıkladı...
Ortaya çıkan denklem ve ABD karar alma sistemini göz
önüne alırsak, ABD Başkanı’nın vetosunun da etkisi kalmıyor. Zaten ortaya çıkan
tabloda bunun ABD Başkanı’nın onay ve isteğiyle olduğu açık. Bu olayın
şifrelerini, Trump’ın seçimi kaybettiğini anlar anlamaz bizim iktidarın Trump
ile ilişkilerindeki 180 derecelik dönüşte bulmak mümkün. Bu adım üzerinde,
Trump’ın Dışişleri Bakanı Pompeo’nun büyük etkisi var. Seçimden sonra NATO
toplantısında Pompeo - Çavuşoğlu arasındaki sert tartışma, Pompoe’nun krizin
ortasında teamüllere aykırı olarak G. Kıbrıs ve Yunanistan’a ziyarette bulup
Türkiye’ye gelmemesi, Türkiye’ye geldiğinde de Ankara’ya gelmemesi üzerinden
yaşanan tartışmalar, Trump’ın giderayak bu hamleyi yapmasındaki gerekçeler.
Elbette Pompoe’nun Yunanistan Başbakanı ile taa 90’lı yıllardan, Harvard
Üniversitesi’nden dostluğu ve öteden beri Yunanistan yanlısı tavrının da etkisi
var.
- Biden yönetimi AB ile ilişkilerde
eskiye döner mi? Bu 2021’de nasıl bir blok göreceğimiz anlamını taşıyor?
Savunma başta olmak üzere pek çok alanda ABD ile çok
yakın bir müttefiklik ve bağımlılık ilişkisi içinde olan AB, Trump’ın başkan
seçilmesiyle kendisini aniden dünya sahnesinde yalnız buldu. Unutmayalım; ABD
ve AB birbirlerinin en büyük ticaret ortakları arasında. AB, bu vesileyle
küresel bir oyuncu olmaktaki eksikliklerini de daha net gördü. Geçen yıllarda
bu yönde pek çok adım da attı. Şimdi ABD’de Biden yönetiminin göreve gelmesiyle
geleneksel Amerikan dış politikasının yeniden işler hale gelmesi bekleniyor. AB
ve ABD arasında belki eskisinden de güçlü bir transatlantik ittifak kurulması
isteniyor. Değişen dünya dengeleri, çok kutuplu dünya da bu iki aktör arasında
bu ittifakı zorunlu kılmakta. Yeni dönemde daha görünür ve eşgüdüm içinde
çalışan bir Transatlantik blok göreceğiz.
- Cumhurbaşkanı Erdoğan “Zirve, aslında
birkaç ülkenin beklentilerine bekledikleri cevabı vermedi, çünkü talepleri
haklı değildi” dedi. Mart ayındaki zirveden de bir şey çıkmasının mümkün
olmadığını söyledi. Katılır mısınız?
Galiba önce şunu tespit etmek gerekir: Sayın Erdoğan
ve onun politikaları AB içinde bir grubun çok işine geliyor ve o konuştukça
ellerini ovuşturuyorlar. Bu kesim Türkiye’yi AB’de istemeyenler, Merkel’in
partisinin de başını çektiği Hıristiyan Demokratlar. 3 Ekim 2005’ten bu yana
şunu keşfettiler: Türkiye’nin AKP iktidarları ve Erdoğan’ın liderliğinde AB’ye
üye olması çok güç, çünkü uygulama ve politikaları Türkiye’yi AB’ye
taşımayacaktır, “imtiyazlı ortaklık”a evet diyecektir. Ki Sayın Erdoğan’ın
politikaları bizi tam olarak, “imtiyazlı ortaklık”a sürükledi. Ki o da bir
sömürge düzenidir. Karar masasında olmadan, masada alınan kararları alıp
uygulamayı ancak sömürgeler kabul eder; imtiyazlı ortaklık tam da budur.
Türkiye Cumhuriyeti bağımsız ve egemen ülke olarak bunu asla kabul edemez.
Türkiye’yi çağdaş demokratik standartlara ancak demokrat, cesur, ülkenin
çıkarlarını kendi kişisel çıkarları üstünde tutan ve ideolojik hırslarının
mahkûmu olmayan bir iktidar ve lider çıkarabilir. 2005-2006’dan bu yana süren
Merkel ile Erdoğan ortaklaşmasında bu Hıristiyan Demokrat gizli gündemini iyi okumalıyız.
Merkel’in görev süresinin 2021’de son bulduğunu da not edelim. 2021 her
bakımdan farklı bir yıl olacak. Mevcut ABD yaptırımları, adı konmamış ama
uygulanan yaptırımlar ve ambargolardan bazıları ABD ve AB arasında Türkiye
politikasındaki senkronizasyon ile birlikte bambaşka yerlere evrilebilir.
Elbette bütün bu kötü yönetim sonuçlarının bedeli yine vatandaşın cebinden
çıkıyor. Saray’da oturanların canı yanmıyor, vatandaşın sırtına vergi olarak
bindiriliyor. Ekonominin durumu zaten ortada. Sayın Erdoğan’ın yerinde olsam
artık eskimiş ve Batı’da artık deşifre edilmiş kritik zirveler öncesi sevgi,
sonrası nefret mesajı verme taktiğini, yurt dışına ayrı iç kamuoyuna ayrı
konuşmayı bir kenara koyar, gerçekçi, akılcı, Türkiye’nin ulusal çıkarlarını
önceleyen, yurtsever bir siyaset anlayışı ile hareket ederdim. Bu eskimiş
taktiklerle martın sonu kışa dönebilir.
- Tüm bu süreçte basın özgürlüğü ve
siyasi tutuklamalar anlamında Türkiye’de bir tavır değişikliği olacağını
düşünüyor musunuz?
Bazı kritik davalarda serbest bırakmalar olacağını
sanıyorum, fakat onun dışında seçim yasasından internet yasasına her alanda
yapılan düzenlemeler bize, daha baskıcı, gözetim üzerine kurulu yönetim
anlayışının devam ettiğini gösteriyor. Reform sözcüğü dillere pelesenk olsa da
çok söz az icraat var. Aslında iktidar da bu durumun sürdürülebilir olmadığının
farkında, fakat otoriterleşme böyle tek yönlü bir yoldur. Bir kere girerseniz
çıkmanız zordur. Zayıflıklarınızın mahkûmu olur, geri dönemezsiniz.
MERKEL TOPU TACA
ATIYOR
- Merkel Almanya’nın Türkiye’ye yönelik
silah ihracatının durdurulmasının da prensipte ihtimal dışı olmadığını söyledi.
Silah satışının NATO içinde de konuşulması gereken bir konu olduğunu vurguladı.
Alman Başbakan meseleyi neden NATO’ya pasladı?
Merkel topu taca atıyor bu şekilde, öteliyor. Almanya
zaten temmuz ayında açıkladı, fiilen silah ambargosu uyguluyor Türkiye’ye.
Deniz Kuvvetleri’nde kullanılan araç ve teçhizat dışında silah satışlarını
tamamen durdurdu. Merkel, oyununu duygularıyla değil, kendi amaçları için
strateji ve akıl ile oynuyor. Erdoğan ile kurduğu bağ da buna dahil. Merkel
satranç oynayıp birkaç adım ötesini planlarken, karşısında zar atan tavla
oyuncusu olmamalı. O durumda Türkiye’nin ulusal çıkarları zarar görür, görüyor
da.
TÜRKİYE, HİÇBİR
ÜLKENİN YÖRÜNGESİNDE OLAMAZ
- Fransa Cumhurbaşkanı Macron, AB
zirvesinden çıkan sonucu “Türkiye’ye karşı alınan yeni AB yaptırımları, kendi
yörüngesindeki istikrar bozucu girişimleri daha fazla kabul etmeyeceğini
gösteriyor” biçiminde değerlendirdi. Bununla birlikte AB’nin Türkiye ile
diyalog kapısını açık tuttuğunu da vurguladı…
Macron’un seçim mahalline girdiğini unutmamalı, iç
kamuoyu baskısı ile açıklamalar yapıyor fakat şu önemli açıklamalarında;
Türkiye’yi “AB’nin yörüngesinde” olarak tanımlıyor. Türkiye hiçbir ülke ya da
yapının yörüngesinde olamaz. Ya masada karar alıcı olur ya da hiç olmaz.
İktidar, bizi AB’ye katılım müzakereleri yürüten ülke konumundan, AB’nin
yörüngesinde biçiminde algılanan bir yere getirdi. Türkiye’yi çağdaş dünyaya
yeniden entegre etmeliyiz. Vatandaşımız da bunu istiyor, araştırmalar ortada.
Ve bunu biz başaracağız. CHP bu atılımın liderliğini yapacak.
NEDEN KADER
SEVİNÇ?
Üniversiteden sonra Avrupa Parlamentosu’nun teklifiyle
Brüksel’e gitti. CHP’nin Avrupa Birliği Temsilciliği’ni kurdu. Partinin genel başkanı
Kılıçdaroğlu ile yakın çalışıyor. AB’nin ikinci büyük siyasi gücü olan Avrupa
Sosyalistler ve Demokratlar Partisi’nin (PES) yönetim kurulu üyesi. Diplomatic
Courrier dergisi, Sevinç’i dünyadaki en etkili genç dış politika liderleri
arasında gösterdi. Uluslararası politika yüksek lisansını Brüksel’de onur
derecesiyle tamamladı, araştırması Avrupa Birliği tarafından ödüle layık
görüldü. Sevinç, siyasi çalışmalarının yanı sıra dünyanın en saygın akademik
kuruluşlarından Johns Hopkins Üniversitesi / SAIS ve New York Üniversitesi’ne
davet edildi, akademi üyesi olarak araştırmalar yaptı. Gündem AB ve ABD
yaptırımları olunca, bize de AB’nin Devlet 2030 raporuna da katkıda bulunan
Sevinç’e sormak kaldı. “Değişen dünya dengeleri, çok kutuplu dünyada ABD-AB arasında
ittifakı zorunlu kılmakta. Daha görünür, eşgüdüm içinde çalışan bir
Transatlantik blok göreceğiz” diyen Sevinç’e göre, “AKP iktidarı dünyada
saygınlığa sahip değil; savruluyor, kendisiyle beraber ülkemizi de savuruyor.
Uluslararası alanda hem itibar hem üslup sorunu olan bir iktidarın yönetiminde,
ülkemizin, haklı olduğu davalarda bu tür durumlara düşmesi kaçınılmaz ve bir o
kadar da üzücü.”
No comments:
Post a Comment