Prof. Dr. Ahmet Ercan altın soygununu anlatıyor

TÜRKİYE’NİN ALTINI NASIL SOYULUYOR, ANLATAYIM.

Prof. Dr. Övgün Ahmet Ercan  - 07 Ağustos 2019

En az 260 ton saf altınla, Türkiye ile Avrupa’nın en büyük, yeryüzünün üçüncü en büyük altın tözünü-madenini, Uşak-Eşme-Kışladağ’da “jeofizik” yöntemle bulan kişiyim. Ayrıca, Gümüşhane, Çanakkale-Yenice altın madenlerini de biz bulduk.

Anadolu yarımadasına eskil-antik dönemlerde; Hatti, Hitit, Lidya, Likya, Mysa, Urartu, Mitanni, Ceneviz, Pontus, Trak, Bitinya, Makedonya, Roma gibi uygarlıklar kuranların tümü de Balkanlardan yeraltı kaynaklarını işletmek üzere gelen göçlerdir. Batı Anadolu’da yayılan Lidya’nın Perslerce yıkılmasının ana nedeni de, varsıl altın varlığıdır.

Günümüzde de, “Çok Uluslu İşletmelerin” (ÇUİŞ) Anadolu’ya çullanmalarının ana nedeni de aynıdır. ÇUİŞ’lerin çoğu İngiliz, Kanada, Alman ile ABD kaynaklı içinde birçok öteki ülkelerden yatırımcıların yer aldığı birliklerdir. Bunlar, yeryüzünün geri kalmış ülkelerinde yönetimlere işbirliği yaparak, ülkelerin yasalarını değiştirterek kaynaklarını ele geçirmişlerdir. Bunlardan biri de FETO’dur. 

Kazanç yalnızca çıkarılan altın değil; ergeneyi-maden yatağının hisselerini, ulusal/uluslararası borsalarda pazarlayarak, ayrıca izin belgelerinden pay satarak kazançlarını 1’e 25 ile 1’e 100’e katlayabilmektedirler. Buradan kazanılan para, bu kez, yine o ülkelere yüksek üremle-faizle(%15-%20) “yardım” adıyla verilerek, gelirlerini katlayarak büyütüp, sözde yardım ettikleri ülkelerin akçalı-maliyesi çökererek sömürgeleştirmektedirler.

Bu iş tam bir sömürü çarkı ya da sarmalıdır. İçine düşen ancak ulusal duruşla kurtulabilir.

Sabrınız varsa, bu işin ayrıntılı aşamalarını anlatayım.

Altın ya da herhangi bir tözü-madeni arama ile işletmenin aşamaları vardır. Bunlar,

1. Yasal Düzenlemeler

2. Aramacılık (Uzaydan, Gökten, Yerden, Denizden)

3. İşletme

4. Pazarlama

1. Yasal Düzenlemeler. Bu işi doğrudan doğruya, ÇUİŞ’in istekleri doğrultusunda, ülke yönetiminin başı ayarlar. ÇUİŞ’in koşulları içeren “Maden Yasası” yazılır, sözde o elerkil-demokratik ülkenin kamutayından-meclisinden geçirilir. Ülke yönetiminde erki elinde bulunduran baş ya da küçük çekirdek, tüm izinleri çıkarıcı yetkiyi ele geçirir. Gerekirse, ülkenin izinlerden sorumlu “Maden Dairesini” kendine bağlar. Böylece, çıkarı karşılığında, istediği yerde, istediği izni verir. ÇUİŞ’ler devlet güvencesiyle o ülkeye gelirler. Bunun sevimli adı, “Yabancı Yatırımcıdır”. Gerçeği ise “Yabancı Batırımcı” ya da kısacası “Sömürücüdür”.

2. Aramacılık. Bunun da aşamaları vardır.

a. Uzaydan Aramalar. ABD ile gelişmiş ülkeler, uydu uçurarak kızıl ötesi görüntüleme (infrared imaging) ile ülkenin kayaç türleri ile yaşları, bozuşma evrimleri toplar, biriktirir, USGS Denver-Colorado’ya yollar. İlgili ülkenin, istenen bölgesine ilişkin bilgiler, Denver Geological Survey’den çok ucuza satın alınır. Bu görüntüler çalışılarak, töz içerebilecek yerler belirlenir.

b. İzin Alımı. O ülkenin “Maden Dairesine”(Aslında siyasisine) gidilerek, o alanlarda arama izni-ruhsat alınır. Bunun için, devede kulak bile değil, çok küçük bir para ödenir. 

c. Gökten Arama. ÇUİŞ’lerin getirdikleri jeofizik uçak ya da jeofizik uçarkonarlar-helikopterler, belirlenen alanlar üzerinden yaklaşık 300 metre yukarıdan, sık doğrultular boyunca uçarak, kıvılkapar-elektromanyetik dalga yollayarak ya da kaparlık-magnetics alanını ölçerek yeraltı yataklarını görüntüler. 

d. Yerden-Denizden Aramalar. İyice kıstırılan alanlardan önce, jeolojik, sonra jeokimya, sonra jeofizik, en son da delmeli aramalara (kuyu-sondaj) geçilir. Yatak denizde ise jeofizik gemi (sismik gibi) yüzdürerek, karada ise yaklaşık beş, altı jeofizik yöntem (yapay-doğal uçlaşma, kıvılözdirenç-elektrik özdirenç, gözlengeç-radar, kıvılkapar-elecromagnetics, kapalık-magnetisms, ışınölçüm-radiometre, VLF, çekimcik-microgravity gibi) uygulanarak töz varlığının sınırları ile olası yayılım ile birikimi belirlenir. Bu belirlenen yerlere delgiler vurularak, yeraltından alınan örnekler yurt dışında kimyasal olarak çözümlenir. Tözün kaya içinde oranı(tenör) bulunur. Maden Mühendisi, işletmesinin kazançlı olup olmayacağını, yatırıma karşı kazanç oranı çıkarır. Bu konuda yerli/yabancı dilde (İngilizce) bir “Arama ile İşletilebilirlik” (fizibilite) bildirgesi düzenlenir. Bu bildirge üzerinden “arama izni”, bu kez “işletme iznine” dönüştürülür. Günümüzdeki yasayla, ÇUİŞ aday  ülkeden işletme kredisi bile alınır.

e. Borsa’ya Sürüm. İşletme iznini üzerinden ÇUİŞ Borsa hissesi çıkarır. Bu hisseler yabancı ülkelerde satılır. Buradan olağanüstü ilk kazanç elde edilir. Bu kazanç 1’e 10 ile 1’e 50 dolayındadır.

f. Pay Satışı. ÇUİŞ, işgüder, güven duyulan bir kişiyi, özellikle de varsa Türk kökenli bir yabancıyı yönetici-CEO olarak takımına katar. Bu kişi, ÇUİŞ’in, ülkede kimlerle, hangi işletmecilerle, iş birliği yapacağını belirler. Seçilen yerli işletmenin ülkeyi yöneten kimse ya da çekirdek takımla doğrudan ya da dolaylı ilişkisi vardır. O, artık yöneticiyle tüm engelleri aşar. ÇUİŞ işletmenin yüzde 10 ile 20 gibi payını, bu yerli işletmeye satar. Yerli işletme de bu parayı genelde bir kamu bankasından sağlar/sağlatılır.

g. Çevre Etki Değerlendirmesi ÇED Bildirgesi. ÇUİŞ’in yararına olacak biçimde ÇED’i düzenleyecek yerli kuruluşa ÇED bildirgesi CEO ya da yerli işletmecice ayarlanır. Bu konuda gerekliyse işin içinde olan siyasiler yasal düzenlemeler yaparak değişikliklere gidebilir.

h. Halkla İlişkiler. İşletmenin açılacağı yöreden; jeofizik, jeoloji, maden ile işletme mühendisleri işe alınır. İşletmenin başına da her denilene evet diyecek bir işletmeci müdür olarak atanır. Böylece tüm takım Türk izlenimi yaratılır. İşletme açılacak yerler dolayından köylerden muhtar aracılığıyla, köylüler işçi olarak işe alınır.  Bunlar eğitimden geçirilir. Küçük paraya çalışan bu yoksullar, artık ÇUİŞ’in yerli güçleri, savunucularıdır. Köye cami, imama ev, çeşme, yol, okul, yurt, Kuran kursu, yol gibi alt yapılar yapılır. Birkaç çocuğa öğrenimlik-burs verilir. Bütün bunları, işletme müdürü ayarlar. Çevreci kalkışmaları önlemek için çevrecilerden satın alınabileceklere çıkar (iş, para) sağlanarak edilgen-pasif duruma getirilir. Kimi bilimciler sözde danışman alınır, onlar üniversitelerde kamuoyu yaratırlar. Kimi gazete ile gazeteciler satın alınır, onlara “yabancı yatırımcılar çıkarına” yazılar yazdırılır, konuşmalar yaptırılır.  Kilit bürokrat, toplum önderi, belediye başkanları, siyasiler gibi kişilere yurt dışı gezileri düzenlenir. Bu işletmenin ülke çıkarları için olacağı anlatılır. Artık onlar da işletmeyi savunur durumu geçerler.

3. İşletme. Varsa, işletme alanında ormanlar köylüye kestirilir, köyler taşınır. İşletme başlar. İlk üretim yapıldığında, bu hemen borsaya bildirilir. Borsada hisseler birden artarak ÇUİŞ’in sanal kazancı 1’e 10 ile 1’e 100 oranında artar. İşletmede devletin payı göstermelik olacak kadar küçüktür. Halk sanır ki, ÇUİŞ’in yalnızca kazancı çıkan töz-madendir. Bu işin hisse ile pay satışından neredeyse hiç bilgisi yoktur. O yalnızca, ağaç, siyanür, kirlenme gibi konularla uğraşır. Gördüğü yalnızca buzdağının su üstünde görülenidir.

4. Pazarlama. İşletme en az 3 ile 4 yıl zarar göstererek gelir vergisi vermez. Bazı işletmelerde, önceden yapılan yasal düzenlemeyle, KDV bağışıklığına girerek ödeme yapmaz. Üretilen ürün ÇUİŞ’in edinimindedir. Bu ürünü (altın ya da ötekiler) yerli pazara uluslararası ederiyle satar. Böylece sömürülen ülke, kendi malını para vererek yabancıdan satın almış olur. ÇUİŞ isterse ürünü dışarıya satar. Yeryüzünde altın ederi arttıkça işletmenin değeri de artar. Kazanç, 1’e 500, 1’e 1000’i bulmaya başlar. Eğer, ülke içinde, ulusalcı, bilinçli, satın alınamayan bir çevreci kalkışma başlarsa, ÇUİŞ işletmeyi katlı katlı kazançla yönetimle göbek bağı olan yerli işletmeye satarak ülkeden çıkar. Çevreciler, buna yerli işletmeye geçti diye genelde ses çıkarmazlar. Bunun bir örneği, Bergama Ovacık’ta, Newmount, Eurogold, Koza-İpek işetmesine dönüşümü gösterilebilir.

5. Sorun. Özet olarak sorun; sanıldığı gibi siyanür, ağaç kesimi, kirlenme ile tarımın bitirilmesinden de öte, ülke ile ülkenin kaynaklarının satılması, ÇUİŞ’lere pazarlanmasıdır. Çevreci direniş, karşı duruşunu bu çizgiye oturtması gerekir.

Bu sorun yalnızca altın işletmeciliğinde değil, tüm tözlerde-madenlerde, mermerde, kayayağı-petrol ile uçun-doğalgaz, HES, kızıklarda-geothermal, zeytin alanlarında, arkeolojik aramalarda böyledir. 

Soygunun boyutu görünenden çok büyüktür. Kazdağları kalkışması ilk kez bu boyutta yapılan, çok başarılı yurtsever bir duruştur. Adalarını tek tek saymaya gerek yok. Türkiye soygununa biz dur demezsek kim der?

Çözüm, Atatürkçü, ulusalcı yönetim yapılanmasıdır. 

7 Ağustos 2019, İstanbul

Prof. Dr. Övgün Ahmet ERCAN 

Jeofizik Y. Mühendisi

İÜ, Stanford, CSM, MIT, İTÜ.

12.08.2019 22:07 Karakter boyutu :  

P

 12.08.2019 22:07 Karakter boyutu :  

Prof. Dr. Ahmet Ercan’ın, ilki dün yayımlanan yazısının devamı:

Borsa’ya Sürüm: İşletme izni üzerinden Çok Uluslu Şirket (ÇUİŞ) Borsa hissesi çıkarır. Bu hisseler yabancı ülkelerde satılır. Buradan olağanüstü ilk kazanç elde edilir. Bu kazanç 1’e 10 ile 1’e 50 dolayındadır.

Pay Satışı: ÇUİŞ, işgüder, güven duyulan bir kişiyi, özellikle de varsa Türk kökenli bir yabancıyı yönetici-CEO olarak takımına katar. Bu kişi, ÇUİŞ’in, ülkede kimlerle, hangi işletmecilerle, iş birliği yapacağını belirler. Seçilen yerli işletmenin ülkeyi yöneten kimse ya da çekirdek takımla doğrudan ya da dolaylı ilişkisi vardır. ÇUİŞ, artık bu yöneticiyle tüm engelleri aşar. ÇUİŞ işletmenin yüzde 10 ile 20 gibi payını, bu yerli işletmeye büyük bir paraya satar. Bu satıştan yeniden kazanır. Yerli işletme de bu parayı genelde bir kamu bankasından sağlar/sağlatılır.

Çevre Etki Değerlendirmesi ÇED Bildirgesi: ÇUİŞ’in yararına olacak biçimde ÇED’i düzenleyecek yerli kuruluşa ÇED bildirgesi CEO ya da yerli işletmecice ayarlanır. Bu konuda gerekliyse işin içinde olan siyasiler yasal düzenlemeler yaparak değişikliklere gidebilir.

Halkla İlişkiler: İşletmenin açılacağı yöreden; jeofizik, jeoloji, maden ile işletme mühendisleri işe alınır. İşletmenin başına da her denilene evet diyecek bir işletmeci müdür olarak atanır. Böylece tüm takım Türk izlenimi yaratılır. İşletme açılacak yerler dolayından köylerden muhtar aracılığıyla, köylüler işçi olarak işe alınır.  Bunlar eğitimden geçirilir. Küçük paraya çalışan bu yoksullar, artık ÇUİŞ’in yerli güçleri, savunucularıdır. Köye cami, imama ev ile huzur hakkı, çeşme, yol, okul, yurt, Kuran kursu, yol gibi alt yapılar yaparak göz boyarlar, İmam ile Muhtarı böylece yanlarına çekerler. Birkaç çocuğa öğrenimlik-burs verilir. Bütün bunları, işletme müdürü ayarlar. Çevreci kalkışmaları önlemek için çevrecilerden satın alınabileceklere çıkar (iş, para) sağlanarak edilgen-pasif duruma getirilir. Kimi bilimciler sözde danışman alınır, onlar üniversitelerde kamuoyu yaratırlar. Kimi gazete ile gazeteciler satın alınır, onlara “yabancı yatırımcılar çıkarına” yazılar yazdırılır, konuşmalar yaptırılır.  Kilit bürokrat, toplum önderi, belediye başkanları, siyasiler gibi kişilere yurt dışı gezileri düzenlenir. Bu işletmenin ülke çıkarları için olacağı anlatılır. Artık onlar da işletmeyi savunur durumu geçerler.

İşletme: Varsa, işletme alanında ormanlar köylüye kestirilir, köylü hem para kazanır, hem de yakacak, satacak odun, gerekirse köyler taşınır. Kazma vurulur, işletme başlar. İlk üretim yapıldığında, bu hemen borsaya bildirilir. Borsada hisseler birden artarak ÇUİŞ’in sanal kazancı 1’e 10 ile 1’e 100 oranında artar. İşletmede devletin payı göstermelik olacak kadar küçüktür(%4 gibi). Halk sanır ki, ÇUİŞ’in yalnızca kazancı çıkan töz-madendir. Bu işin kapsamında hisse ile pay satışından gelen kaymaklı gelirden neredeyse hiçbir bilgisi yoktur. O yalnızca; ağaç, siyanür, kirlenme gibi konularıyla uğraşır. Gördüğü yalnızca buzdağının su üstünde görülenidir.

Pazarlama: İşletme en az 3 ile 4 yıl zarar göstererek devlete gelir vergisi vermez. Bazı işletmeler de, önceden yapılan yasal düzenlemeyle, KDV bağışıklığına girerek ödeme yapmazlar. Üretilen ürün ÇUİŞ’in edinimindedir. Bu ürünü (altın ya da ötekiler) yerli pazara uluslararası ederiyle satarlar. Böylece sömürülen ülke, kendi malını para vererek yabancıdan satın almış olur. ÇUİŞ isterse ürünü dışarıya satar. Yeryüzünde altın ederi arttıkça işletmenin değeri de artar. Kazanç, 1’e 500, 1’e 1000’i bulmaya başlar. Eğer, ülke içinde, ulusalcı, bilinçli, satın alınamayan bir çevreci kalkışma başlarsa, ÇUİŞ işletmeyi katlı katlı kazançla yönetimle göbek bağı olan yerli işletmeye satarak ülkeden çıkar. Çevreciler, buna yerli işletmeye geçti diye genelde ses çıkarmazlar. Çevrecilerin çoğu susar. Bunun bir örneği, Bergama Ovacık’ta, Newmount, Eurogold, Koza-İpek işletmesine dönüşümü gösterilebilir. Ötekilerin, adlarını tek tek saymaya gerek yok. Artvin, Gümüşhane, Çanakkale, Bursa, Kütahya, Balıkesir, Kırklareli, Aydın, Kastamonu, Sinop, Giresun, Samsun, Rize, Hakkari, Van, Bitlis, Muğla, İzmir, Manisa ile öteki illerde soygun tıpa tıp birdir. HES, kızık-jeotermal, içme/sulama suları, taşocakları, krom, nikel, manganez, bor ile öteki kaynaklarda sorun hep benzerdir.

Ülke bizim, arayan biz, bulan biz, çıkaran biz, işçi biz, ürün yabancının.

4 - Sorun: Özet olarak sorun; sanıldığı gibi siyanür, ağaç kesimi, kirlenme ile tarımın bitirilmesinden de öte, ülke ile ülkenin kaynaklarının oytarılarak bitirilmesi, satılması, ÇUİŞ’lere pazarlanmasıdır. Çevreci direniş, karşı duruşunu bu çizgiye oturtması gerekir.

Bu sorun yalnızca altın işletmeciliğinde değil, tüm tözlerde-madenlerde, taş ocaklarında, mermerde, kayayağı-petrol ile uçun-doğalgaz, HES, kızıklarda-geothermal, zeytin alanlarında, arkeolojik aramalarda böyledir.

Soygunun boyutu görünenden çok büyüktür. Ekrem İmamoğlu örgütlenmesinden sonra, Kazdağları kalkışması ilk kez bu boyutta yapılan, çok başarılı yurtsever bir duruştur. Türkiye soygununa biz dur demezsek kim der?

Çözüm, Atatürkçü, ulusalcı yönetim yapılanmasıdır.

*** 8-9 Yıl önce ULUSAL KANAL TV’de, neredeyse bir yıl boyunca YERALTI KAYNAKLARI SOYGUNU diye bir program yapmıştım. Ankara yönetiminin, yaptığı baskıyla programa son verilmişti. İsteyen Youtube’dan izleyebilir. Ya da Ulusal Kanal’dan videolarını alabilir.

Prof. Dr. Ahmet Ercan

Odatv.com